#مرا_نبردی_؟_

? ? ? ? ?

نمی دانی روز و شبم چگونه و از کجا می آید و در پی هم دوان و روان اند.

در ظلمات انتظار ، بی روزن
پس کوه های غم و درد
بر نیمکت تاب اشک نشسته
و برگهای کتابت بر دست گرفته
با سوز و گداز
قلم ناتوان را به حرکت آورده
و از پس میوه های خیالی
با جان ،سلامت میکنم حسین جان
باران بی صدای دلم
از زلال گلوی گرفته ام
نسیم پیام
«من را نبردی» را بر کویر وجودم سرازیر کرده …

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنi/