#به_قلم_خودم
امروز فضای شهر چقدر زیبا بود
همه به جشن و شادی مشغول بودن و تولد رو به هم تبریک میگفتن ولی تولد کی؟
اونا چرا انقدر شاد بودن واسه این تولد؟

اونا شادن چون ولادت مولاشون آقا صاحب الزمان هست
ولی چرا کسی این سوال رو از خودش نپرسید که چرا ما برای تبریک این روز بزرگ در محضر خود آقا امام زمان جمع نمیشیم و به ایشون تبریک نمیگیم

این همه تولد تولد کردیم این همه شادی کردیم پس خود صاحبش کو؟ همیشه وقتی واسه ی دوستی جشن میگیریم خود صاحب تولد هم حتما باید حضور داشته باشه
بله صاحب این جشن حاضر نیست چون همونایی که امروز دارن جشن میگیرن اکثرشون واسه ی اومدن صاحب تولد آماده نیستن ?

واقعا دردناکه آقا صاحب الزمان از 5 سالگی تا الان تو غربت غیبت نشسته و منتظره بعد محبان ایشون تو جشن ها شرکت میکنن ولی خیلیاشون تصمیم جدی واسه ی کمک به ظهور نمیگیرن و به یه دعا کردن بسنده میکنن
خیلی دلم گرفته آقاجون دلم میخواست میدیدم وقتی این جشن ها تموم میشه و محبان شما از این مجالس میان بیرون تصمیم جدی میگیرن
دلم میخواست نتیجه ی این جشن ها رو تو جامعه میدیدم ولی خب حیف که عادت کردیم به این جشن ها و فقط به فکر خوردن کیک و شربت هاش هستیم و دست زدن و شادی و فکر میکنیم این روش درستیه که ما محبان در پیش گرفتیم در صورتی که اینا کامل نیست

آخه آقای مهربونی که از کودکی غائب شده و هزار و چندسال هم هست که به این وضعیته
آیا نباید واسش فکری کنیم؟ این شادی داره یا گریه؟
به نظرم در این روز باید به خاطر تولد همچین امامی خیلی شاد باشیم ولی در کنارش نباید اشک رو فراموش کنیم
برگزاری جشن نیمه شعبان در دوران غیبت به این معناست که ما هنوز نتونستیم انقدر شیعیان خوبی برای آقا باشیم تا ایشون ظهور کنن و در حظور ایشون جشن بگیریم
عکس ها رو ورق بزنین