|بہ نام خداے عروج|
قلم را بہ دست گرفتہ ام.
قلم لرزان است… نمے داند چہ نقشے بر ڪاغذ بزند.
در برابر بزرگےاو قلم سر بر مے آورد و ڪلاهش از سر بہ زمین مے افتد.
او آن قدر با عظمت است ڪہ قلم در برابرش احساس خارے مے ڪند.
بہ راستے عظمت تو در هیچ قلمے نمے گنجد.
گفتم از دل بنویسم.
از شیشہے شڪستہ شدهے بغض بگویم.
از دریاے مواج چشمانم بگویم.
از خون دلے بگویم ڪہ در پستوے وجودم خانہ ڪرده…
بہ قاب عڪس ڪنج قلبم خیره مانده ام.
قاب چشمانے ڪہ استوارے صخره ها را در برگرفتہ است. چشمان او صلابت را خلاصہ مے ڪند.
آینہے چهره اش تجلے ڪنندهے «اَشِدّآءُ عَلَے الڪُفّارِ رُحَمآءُ بَینَهُم» است.
هر آن ڪہ نگاهم بہ آن قاب مے افتد دلتنگے قطره قطره جمع مے شود و دریایے بہ راه مے افتد ڪہ تنها با نجواے عاشقانہ اش در ڪنار آن نهر آرام مے گیرد.
گویا مُهر سرخ شهادت را همان جا پاے عمرے جهادش زدند.
شاید هم همان شب بود…
همان شب ڪہ جوهر بر ڪاغذ دل مے چڪاند تا معبودش او را پاڪیزه در آغوش بگیرد.
یڪسال گذشت…
یڪسال است خیره شده ایم بہ همان قاب ڪنج دل.
ڪاش بتوان دیدهے خاڪے را شست از زنگار هایے ڪہ پرده مے شوند تا نبینیمت.
در میان دل قابے حڪ ڪرده ام.
نقشے از انگشت و انگشتر است.
بہ راستے ڪہ حسین حسین(ع) گفتن هایش بدجور او را بہ قافلہے ڪربلا گره زد.
انگشتر در دستش دلمان را آرام ڪرد چون شنیده بودیم گاه انگشت و انگشتر را باهم مے برند.
خدا را شڪر تنت را با احترام بہ آغوش خاڪ سپردند آخر شنیده بودیم نعل تازه زنان بر پیڪر مے تازند.
خدا را شڪر بہ خانہ ات برگشتے آخر شنیده بودیم غریب را بے ڪفن در صحرا مے گذارند.
ڪاش گوش هاے زمینے ام مے توانست دل و جان بہ ڪلماتت بسپارد تا بپرسم آن دم آخر مادر سادات را دیدے؟
همان خانم بزرگے ڪہ در میان آب هاے مواج اروند میان آشوب ها در ڪربلاے چهار صدایش مے زدے؟
همان ڪہ همگے از بستن سربند نامش بہ خود مے بالیدند.
آرے… همان ڪہ در میان غوغاے آتش خدا را بہ پهلوے شڪستہ اش قسم مے دادے…
تو نیز همچون عباس(ع) دو دستانت را بہ دو بال آسمانے فروختے…
شاید همان وقت ڪہ بے دست بر زمین افتادے مادر سادات خودش را رساند.
سرت را بہ دامان گرفت و تو را خوش آمد گفت.
و چہ عاقبتے بهتر از دعاهاے قنوتت ڪہ اشڪ بہ تمناے آن دق الباب مے ڪرد…
اڪنون با گذشت یڪ قرن دورے قرآن را ورق مے زنیم تا دلمان را آرام ڪنیم میان ڪلماتے ڪہ مے گویند:
«وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِے سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ»
آخرین نظرات